Δεν ικανοποιεί τους Έλληνες η δημόσια υγεία

Χρόνος ανάγνωσης
less than
1 minute
Read so far

Δεν ικανοποιεί τους Έλληνες η δημόσια υγεία

Μάρτιος 07, 2018
Από: journalist
Τελευταία ενημέρωση: 5 έτη πριν

Στην 32η θέση, σε σύνολο 34 αξιολογούμενων ευρωπαϊκών χώρων, ως προς την ικανοποίηση των πολιτών από το υγειονομικό σύστημα κατατάσσεται σήμερα η Ελλάδα, επισημαίνει η Ελληνική Εταιρία Management Υπηρεσιών Υγείας (ΕΕΜΥΥ),  παρουσιάζοντας τα αναλυτικά συμπεράσματα του 19ου Συνεδρίου της Εταιρίας, που είχε τίτλο: «Η Μετάβαση του ΕΣΥ από την Ποσότητα στην Αξία: Σχεδιάζοντας ένα Ασθενοκεντρικό Εθνικό Σύστημα Υγείας».

Ως κεντρικό συμπέρασμα, η ΕΕΜΜΥ, επισημαίνει ότι στο προβλεπτό μέλλον, η Πολιτική Υγείας δεν μπορεί να επιδιώκει την περαιτέρω ποσοτική διεύρυνση, αλλά οφείλει να υπηρετήσει την ποιοτική αναβάθμιση των υπηρεσιών και τη μέγιστη δυνατή ικανοποίηση των πολιτών, στο πλαίσιο των ήδη διαθέσιμων και πλημμελώς αξιοποιούμενων οικονομικών πόρων.

Από το 1974, η Πολιτική Υγείας στην Ελλάδα υπήρξε μονομερώς προσανατολισμένη στην ποσοτική επέκταση, διεκδικώντας και καταναλώνοντας ένα συνεχώς μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ, μέχρι την έναρξη της τρέχουσας οικονομικής κρίσης. Κατά την τελευταία 35ετία δαπανήθηκαν τεράστιοι πόροι του ελληνικού πληθυσμού (άμεση φορολογία, ασφαλιστικές εισφορές, ιδιωτικές πληρωμές) και των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Όμως, η χρήση των πόρων δεν στηρίχθηκε σε επιστημονική τεκμηρίωση, πληθυσμιακά δεδομένα, υγειονομικούς δείκτες και οικονομικό ορθολογισμό. Οι αποφάσεις λαμβάνονταν κυρίως με μικροπολιτικά και συντεχνιακά κριτήρια, ενώ απουσιάζει διαχρονικά ένας επαρκής και αντικειμενικός μηχανισμός σχεδιασμού, οργάνωσης, διοίκησης, μέτρησης αξιολόγησης και ελέγχου.

Το μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεων και αναλώσεων κάθε μορφής ωφέλησε μονομερώς την πλευρά της προσφοράς (ανεξαρτήτως του ιδιωτικού ή «δημόσιου» νομικού χαρακτηρισμού της), δηλαδή το λεγόμενο ιατροβιομηχανικό σύμπλεγμα, με την ευρεία έννοια του όρου. Η σπάταλη διαχείριση και η «έντεχνη υπεξαίρεση» της ανεξέλεγκτης δημόσιας δαπάνης αποτέλεσε μία από τις βασικές αιτίες πτώχευσης του ελληνικού κράτους.

Παράλληλα, το όφελος του πληθυσμού υπήρξε ασυγκρίτως δυσανάλογο προς τον όγκο του κόστους, ως προς το είδος, την ποιότητα, τον τρόπο, τον τόπο και τον χρόνο διανομής των υπηρεσιών. Ασφαλώς, η κατάσταση υγείας του ελληνικού πληθυσμού βελτιώθηκε σημαντικά κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά η έννοια της πραγματικής αξίας που εισπράττουν οι λήπτες υγειονομικών υπηρεσιών παραμένει άγνωστη για τους σχεδιαστές και διαχειριστές του τομέα. Ακόμη και μερικές αναιμικές και διάχυτες διατάξεις, συναφείς προς την στενή έννοια της ποιότητας, δεν έχουν αξιοποιηθεί στην πράξη και φαντάζουν μέχρι σήμερα ως αόρατο «φύλλο συκής» ενός υγειονομικού συστήματος που αυτενεργεί, δεν ελέγχεται, δεν αξιολογείται και φυσικά δεν έχει ασθενοκεντρικό προσανατολισμό.Το μοιραίο αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα κατατάσσεται σήμερα στην 32η θέση, σε σύνολο 34 αξιολογούμενων ευρωπαϊκών χώρων, ως προς την ικανοποίηση των πολιτών από το υγειονομικό σύστημα