Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι μια διαταραχή του εγκεφάλου, που χαρακτηρίζεται από υπερκινητικότητα, παρορμητικότητα και αδυναμία διατήρησης της προσοχής. Εμφανίζεται τόσο στα παιδιά όσο και στο 2,5% των ενηλίκων παγκοσμίως και μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την ποιότητα ζωής.

Η νέα μελέτη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης διαπίστωσε ότι ενώ το 5% των παιδιών στο Ηνωμένο Βασίλειο πάσχει από τη διαταραχή, μόνο ένα στα δέκα από αυτά λαμβάνει φάρμακα για να το ελέγξει. Οι ειδικοί, που συμμετείχαν στη μεγαλύτερη μελέτη σύγκρισης των ιατρικών θεραπειών για τη ΔΕΠΥ, τόνισαν ότι πολλά παιδιά υποδιαγιγνώσκονται και δεν παίρνουν τη βοήθεια που χρειάζονται.

Είπαν ότι το γεγονός ότι δεν παίρνουν κάποιο φάρμακο μπορεί, επίσης, να οφείλεται σε αβάσιμους φόβους ότι η φαρμακευτική αγωγή με μεθυλφαινιδάτη, γνωστή ως Ritalin, τους κάνει κακό.

Η μετα-ανάλυση αξιολόγησε 133 διπλά "τυφλές" και τυχαιοποιημένες - δημοσιευμένες και αδημοσίευτες - κλινικές δοκιμές φαρμάκων, οι οποίες αφορούσαν συνολικά σε περισσότερες από 14.000 παιδιά, καθώς και σε 10.000 ενήλικες. Οι επιστήμονες επεσήμαναν ότι οι αλλαγές στο περιβάλλον και οι μη φαρμακολογικές παρεμβάσεις, όπως οι ψυχοθεραπευτικές, πρέπει να θεωρούνται προτεραιότητα για τα άτομα με ΔΕΠΥ, αλλά τα φάρμακα, επίσης, μπορούν να παίξουν σημαντικό θεραπευτικό ρόλο.

"Η μεθυλφαινιδάτη πρέπει να αποτελεί το φάρμακο πρώτης επιλογής για τη βραχυπρόθεσμη θεραπεία των παιδιών με ΔΕΠΥ", εξήγησαν οι ερευνητές.

"Από όλα τα φάρμακα (lisdexamfetamine, atomoxetine, bupropion, clonidine, guanfacine, methylphenidate, modafinil κ.ά.), πιο αποτελεσματικό και ασφαλές κρίθηκε η μεθυλφαινιδάτη για τα παιδιά, ενώ για τους ενήλικες οι αμφεταμίνες, για χρονικό διάστημα θεραπείας έως 12 εβδομάδων. Για θεραπεία σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου χρειάζεται περαιτέρω έρευνα, ώστε να μελετηθούν καλύτερα οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του κάθε φαρμάκου".

Ο επικεφαλής επιστήμονας Andrea Cipriani ανέφερε ότι η μελέτη δεν συμπεριέλαβε τα αντιψυχωσικά και τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, καθώς αυτά δεν θεραπεύουν τα βασικά συμπτώματα της ΔΕΠΥ (παρόλα αυτά συχνά συνταγογραφούνται σε άτομα με ΔΕΠΥ).

"Τα όποια διαθέσιμα φάρμακα δεν συνιστούν μόνιμη θεραπεία της ΔΕΠΥ, βοηθούν, όμως, τους ασθενείς να συγκεντρωθούν καλύτερα, να είναι λιγότερο παρορμητικοί, να νιώθουν πιο ήρεμοι, να αναπτύσσουν νέες δεξιότητες κτλ. Καλό είναι να γίνονται περιοδικά διαλείμματα στη θεραπευτική αγωγή και να αξιολογείται κατά πόσο αυτή πρέπει να συνεχισθεί".

Τα νέα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Lancet Psychiatry.

Πηγή: www.healthmag.gr