Σύστημα Υγείας με κοινωνικό προφίλ

Χρόνος ανάγνωσης
less than
1 minute
Read so far

Σύστημα Υγείας με κοινωνικό προφίλ

Μάρτιος 07, 2018
Από: journalist
Τελευταία ενημέρωση: 5 έτη πριν

Το σύστημα οφείλει να έχει κοινωνικό χαρακτήρα, δίνοντας προτεραιότητα στην ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών του πληθυσμού, οφείλει να έχει το δημόσιο σύστημα Υγείας. Άλλες σκοπιμότητες, όπως αντικρουόμενες ιδεοληψίες, συντεχνιακά συμφέροντα, ψηφοθηρικές επιδιώξεις, υπερβολική κερδοσκοπία κλπ πρέπει να υποτάσσονται στην ανάγκη ποιοτικής παροχής υπηρεσιών υγείας.

Αυτό προκύπτει, μεταξύ άλλων, από την έκθεση που πραγματοποίησε η Ελληνική Εταιρία Management Υπηρεσιών Υγείας (ΕΕΜΥΥ) και παρουσίασε στη διάρκεια του 19ου Συνεδρίου της Εταιρίας, που είχε τίτλο: «Η Μετάβαση του ΕΣΥ από την Ποσότητα στην Αξία.

Σύμφωνα με την έκθεση που έγινε μεταξύ 24 χωρών, η  μεγιστοποίηση της παραγόμενης αξίας πρέπει ν’ αναζητηθεί στην αξιοποίηση του συνόλου του επενδεδυμένου κεφαλαίου. Οι πολίτες-πληρωτές ενδιαφέρονται για την αποτελεσματικότητα και ποιότητα των προσλαμβανόμενων υπηρεσιών και όχι για το «δημόσιο» ή ιδιωτικό νομικό καθεστώς των παραγωγικών μηχανισμών, αφού αποζημιώσουν τους πάντες.

Η δεδομένη ανάγκη επιβίωσης του ΕΣΥ -ως εγγυητή κάλυψης του συνόλου των αναγκών υγείας- δεν μπορεί να στηριχθεί σε ανεδαφικούς καταναγκασμούς των πολιτών (π.χ. πλήρης απαγόρευση επιλογής ιατρού), αλλά στον σεβασμό των ποικιλόμορφων δικαιωμάτων τους και των εύλογων ποιοτικών απαιτήσεών τους.

Τα επιμέρους μέτρα του νέου σχεδιασμού πρέπει να υπηρετούν στόχους όπως α) η συγκράτηση και αξιοποίηση των ικανότερων λειτουργών υγείας, β) η διασπορά του υγειονομικού προσωπικού σε όλες τις περιοχές της χώρας, γ) η λειτουργία της δευτεροβάθμιας φροντίδας με τον αναγκαίο αριθμό ολοκληρωμένων νοσοκομείων και όχι υπερβάλλοντα αριθμό υπολειτουργούντων, με ταυτόχρονη αξιοποίηση των δομών για συμπληρωματικές και ακάλυπτες ανάγκες, δ) η δόμηση ενός πλήρους, σφριγηλού, καλά διοικούμενου και αποτελεσματικού πλέγματος εξωνοσοκομειακής φροντίδας, χωρίς περιττό κατακερματισμό, ικανού να μειώσει την πίεση στα νοσοκομεία, αλλά και να διεκπεραιώσει στην πράξη τα προγράμματα δημόσιας υγείας, πρόληψης, αγωγής υγείας, διαχείρισης χρονίων παθήσεων, αντιμετώπισης επειγόντων περιστατικών, κατ’ οίκον νοσηλείας κλπ, ε) η εγκατάλειψη απαρχαιωμένων συστημάτων ισοπεδωτικών αμοιβών για διαφορετικές ικανότητες και συνθήκες εργασίας, στ) η αποφασιστική και γενναία πριμοδότηση των νέων τεχνολογιών, ώστε να ελεγχθεί το κόστος και ν’ αυξηθεί η εγκυρότητα και ποιότητα του παραγόμενου έργου.

Συμπερασματικά, στο προβλεπτό μέλλον, η Πολιτική Υγείας δεν μπορεί να επιδιώκει την περαιτέρω ποσοτική διεύρυνση, αλλά οφείλει να υπηρετήσει την ποιοτική αναβάθμιση των υπηρεσιών και τη μέγιστη δυνατή ικανοποίηση των πολιτών, στο πλαίσιο των ήδη διαθέσιμων και πλημμελώς αξιοποιούμενων οικονομικών πόρων.