"Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για μια ψυχοσωματική συνιστώσα της απώλειας όρασης επειδή το στρες είναι μια σημαντική αιτία - και όχι μόνο συνέπεια- προοδευτικής απώλειας όρασης λόγω διαταραχών όπως το γλαύκωμα και η οπτική νευροπάθεια", εξηγεί ο Bernhard Sabel, διευθυντής του Ινστιτούτου Ιατρικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Magdeburg.

Η ερευνητική του ομάδα ανέλυσε σε μια μετα-ανάλυση τα αποτελέσματα κλινικών ερευνών σχετικά με τη σχέση μεταξύ στρες και οφθαλμικών ασθενειών. Η εργασία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα EPMA Journal, την επίσημη εφημερίδα του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου για την προληπτική και εξατομικευμένη ιατρική.

"Το συνεχές άγχος και τα μακροχρόνια υψηλά επίπεδα κορτιζόλης μπορεί να είναι επιζήμια για το μάτι και τον εγκέφαλο, καθώς το αυτόνομο νευρικό σύστημα είναι ασύμμετρο, δεν ρυθμίζονται τα αιμοφόρα αγγεία και αυξάνεται η ενδοφθάλμια πίεση", αναφέρει χαρακτηριστικά ο Sabel, ο οποίος διαπιστώνει μια αντίφαση μεταξύ της χαμηλής επιστημονικής δραστηριότητας και των αναγκών πολλών πάσχοντων: Ενώ πολλοί ασθενείς υποψιάζονται ότι το ψυχικό στρες συνέβαλε στην απώλεια της όρασης τους, υπάρχουν σχετικά λίγες επιστημονικές αναφορές που εξετάζουν τη σχέση μεταξύ άγχους, απώλειας όρασης και ανάκτησης όρασης.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ευρύτερα μια ενιαία προσέγγιση στo κλινικό management των οφθαλμικών νόσων. Συνιστούν τεχνικές μείωσης και χαλάρωσης του στρες, όπως διαλογισμό, αυτογενή εκπαίδευση, κατάρτιση διαχείρισης στρες ή ψυχοθεραπεία όχι μόνο ως συμπλήρωμα στις παραδοσιακές θεραπείες απώλειας όρασης αλλά και ως πιθανό προληπτικό μέσον.

"Πρέπει να διεξαχθούν περαιτέρω κλινικές μελέτες για να επιβεβαιωθεί ο αιτιακός ρόλος του στρες σε διάφορες διαταραχές χαμηλής όρασης και να αξιολογηθούν διάφορες θεραπείες κατά του στρες για την παρεμπόδιση της εξέλιξης και τη βελτίωση της όρασης ως βάση της ψυχοσωματικής οφθαλμολογίας", συνιστά ο Sabel.

Πηγή: www.iatronet.gr