Η φαρμακευτική αλλεργία είναι μια αντίδραση που προκαλείται όταν ένα άτομο πάρει ένα φάρμακο και στον οργανισμό του υπάρχουν ειδικά αντισώματα ή ειδικά κύτταρα εναντίον του συγκεκριμένου φαρμάκου. Την πρώτη φορά που κάποιος θα λάβει ένα φάρμακο, κατά κανόνα δεν θα αντιδράσει.

Είναι όμως πιθανό, αν έχει κάποια προδιάθεση, το ανοσολογικό του σύστημα να αρχίσει να παράγει αντισώματα εναντίον του συγκεκριμένου φαρμάκου και σε τυχόν επόμενη λήψη του να εμφανίσει αλλεργική αντίδραση.
Υπολογίζεται ότι λιγότερο από 10% των ανεπιθύμητων αντιδράσεων στα φάρμακα είναι αλλεργικές αντιδράσεις.
Μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν αλλεργική αντίδραση σε φάρμακο έχουν οι ενήλικες (γιατί έχουν πάρει αρκετά φάρμακα και έχει υπάρξει χρόνος να ευαισθητοποιηθούν), όσοι έχουν ήδη εμφανίσει φαρμακευτική αλλεργία σε άλλο φάρμακο και όσοι λαμβάνουν το φάρμακο σε ενέσιμη μορφή.

Τα φάρμακα που προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις είναι τα αντιβιοτικά (πχ η πενικιλλίνη και γενικότερα τα λεγόμενα β-λακταμικά αντιβιοτικά όπως η αμοξυκιλλίνη, η αμπικιλλίνη και οι κεφαλοσπορίνες), τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη όπως π.χ. η ασπιρίνη, η ινσουλίνη, κάποια γενικά αναισθητικά. Θεωρητικά κάθε φάρμακο έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση.

Η φαρμακευτική αλλεργία μπορεί να εμφανιστεί με διάφορους τρόπους. Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν άμεσα (μέσα σε λίγα λεπτά μέχρι και μία ώρα από τη λήψη του φαρμάκου) ή καθυστερημένα (αρκετές ώρες από τη χρονική στιγμή της λήψης του φαρμάκου) και να αφορούν διάφορα όργανα του σώματος.

Τα συμπτώματα από το δέρμα είναι τα πιο συνηθισμένα και μπορεί να είναι ήπια (πχ εξάνθημα σαν της ιλαράς, κνίδωση) ή σοβαρά όπως το πολύμορφο ερύθημα και η αποφολιδωτική δερματίτιδα. Αν το φάρμακο χορηγείται τοπικά στο δέρμα (σε μορφή κρέμας, ωτικών σταγόνων κλπ) μπορεί να εμφανιστεί τοπική μόνο αντίδραση, όπως είναι η δερματίτιδα εξ επαφής.

Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να έχουμε εκδηλώσεις από όργανα όπως το συκώτι (ηπατίτιδα από φάρμακα), τους νεφρούς, τις αρθρώσεις. Η συστηματική αναφυλαξία που μπορεί να οδηγήσει σε αλλεργικό shock είναι η πιο επικίνδυνη μορφή αλλεργικής αντίδρασης και μπορεί να εκδηλωθεί με ταυτόχρονα συμπτώματα σε διάφορα όργανα (δέρμα, κυκλοφορικό, πνεύμονες) και απώλεια συνείδησης. Αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, η έκβαση μπορεί να είναι μοιραία.

Όσο μεγαλύτερη ευαισθησία έχει το άτομο στο συγκεκριμένο φάρμακο, τόσο σοβαρότερη αντίδραση θα εμφανίσει. Τα συμπτώματα της φαρμακευτικής αλλεργίας μπορεί να είναι ίδια ή βαρύτερα σε επόμενες χορηγήσεις του ίδιου ή παρόμοιων χημικά φαρμάκων.
Δεν γίνεται προληπτικός έλεγχος γιατί παρά το τυχόν αρνητικό αποτέλεσμα δεν αποκλείεται το άτομο να ευαισθητοποιηθεί μελλοντικά στο συγκεκριμένο φάρμακο.

Έλεγχος γίνεται στα άτομα που έχουν εμφανίσει κάποια αντίδραση και ο έλεγχος αυτός είναι εκτεταμένη αλλεργιολογική αξιολόγηση, δεν πρόκειται για απλή εξέταση αίματος.
Όταν υπάρχει διαγνωσμένη φαρμακευτική αλλεργία επιβάλλεται η αποφυγή του συγκεκριμένου φαρμάκου και όλων όσων ανήκουν στην ίδια ευρύτερη οικογένεια.
Όταν υποψιαζόμαστε αλλεργική αντίδραση σε κάποιο φάρμακο ενημερώνουμε άμεσα το γιατρό μας για να εκτιμήσει τη σοβαρότητα του προβλήματος.
Ακολουθούμε ακριβώς τις οδηγίες του σε ό,τι αφορά τη διακοπή του φαρμάκου και την αντιμετώπιση της αντίδρασης.

Κρατάμε τη συσκευασία του φαρμάκου που προκάλεσε την αντίδραση. Αν η αντίδραση έγινε στο νοσοκομείο ζητάμε ενημερωτικό σημείωμα που να αναφέρει το φάρμακο, το είδος της αντίδρασης και τον τρόπο που αυτή αντιμετωπίστηκε.

Απευθυνόμαστε σε αλλεργιολόγο για να γίνει η προβλεπόμενη αξιολόγηση και να ενημερωθούμε για εναλλακτικά φάρμακα που μπορούμε να πάρουμε με ασφάλεια.
Δεν πειραματιζόμαστε μόνοι μας με νέα λήψη του πιθανά υπεύθυνου φαρμάκου ακόμη κι αν έχουν περάσει χρόνια από την φαρμακευτική αντίδραση.

Πηγή: HealthWeb