Παλιά μηχανήματα, ασυντήρητα, ατάκτως ερριμμένα. Αυτή η φράση χαρακτηρίζει τον ακριβό ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό του ΕΣΥ, που σε πολλές περιπτώσεις έχει φτάσει στο «τέλος της ζωής του», ενώ  λόγω παλαιότητας και κακής συντήρησης αρκετά μηχανήματα να παρουσιάζουν συχνές βλάβες και να βγαίνουν για μέρες εκτός λειτουργίας. Ερευνα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων είχε καταδείξει πρόσφατα τουλάχιστον 16 νοσοκομεία που δεν διαθέτουν αξονικό τομογράφο και περίπου 25 με τομογράφους παλιάς τεχνολογίας που παρουσιάζουν συχνά βλάβες.

Τα μηχανήματα αγοράζονται με διαγωνιστικές διαδικασίες που συχνά καθυστερούν. Για ένα διάστημα, συνήθως τριετία, μετά την αγορά η συντήρηση είναι στην εγγύηση. Μετά, το νοσοκομείο πρέπει να φροντίσει για τη συντήρηση, που σημαίνει νέα διαγωνιστική διαδικασία συχνά με καθυστερήσεις, ενώ όσο παλαιώνει το μηχάνημα τόσο πιθανότερο είναι και η κατάργηση των δικών του ανταλλακτικών. Δεν είναι μόνο το θέμα της συντήρησης αλλά και η κατανομή τους. Πχ νοσοκομείο προμηθεύτηκε μαγνητικό τομογράφο με «πηνίο» και λογισμικό ώστε να κάνει και εξετάσεις μαστού, όταν δεν διαθέτει καν τμήμα μαστού, ενώ άλλο που δεν έχει ακτινοθεραπευτικό τμήμα προμηθεύεται σύστημα ακτινοχειρουργικής.

Παράλληλα, στη χώρα μας δεν υπάρχει πρόβλεψη για ποιοτικό έλεγχο των εξετάσεων που «παράγουν» αυτά τα μηχανήματα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, στην Ελλάδα διενεργούνται 181 αξονικές τομογραφίες ανά 1.000 κατοίκους τον χρόνο, όταν ο μέσος όρος μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ είναι 143 αξονικές