Σύγχυση έχει προκαλέσει στους διαβητικούς τύπου 1   η νέα διαδικασία για την αποζημίωση της αντλίας ινσουλίνης και των αναλώσιμων υλικών που τη συνοδεύουν, η  οποία καταργεί την πολύμηνη αναμονή.

Μέχρι πρόσφατα, από τη στιγμή που ο θεράπων ιατρός έκρινε ότι η χρήση αντλίας ινσουλίνης είναι απαραίτητη για τη ρύθμιση της νόσου, η προέγκριση της συσκευής και των αναλωσίμων από το Ανώτατο Υγειονομικό συμβούλιο (ΑΥΣ) ήταν προαπαιτούμενη για την προμήθεια και την αποζημίωση του ασθενή. Συγκεκριμένα, ο ενδιαφερόμενος έπρεπε να καταθέσει τα σχετικά δικαιολογητικά, να περιμένει περίπου 3 μήνες για να εκδοθεί η απόφαση και με αυτήν να πάει πίσω στο γιατρό του για να πάρει τη σχετική συνταγή. Στο τελευταίο αυτό στάδιο απαιτούνταν επίσης η λήψη σφραγίδας από ελεγκτή γιατρό του ΕΟΠΥΥ, για την κάλυψη του κόστους.

Εδώ και μία εβδομάδα η διαδικασία αυτή έχει αλλάξει. Για να προμηθευτεί κάποιος ασθενής την αντλία και τα αναλώσιμα, μπορεί να το κάνει μόνο με την ιατρική γνωμάτευση. Δηλαδή, πριν ακόμα πάρει την απόφαση του ΑΥΣ, αρκεί να προσκομίσει ηλεκτρονική συνταγή της αντλίας σαν συσκευή και των πρώτων αναλωσίμων. Μια διαδικασία η οποία διευκολύνει σαφώς τους ασθενείς, αφού με το που θα κρίνει ο θεράπων ιατρός ότι ένα άτομο χρειάζεται να βάλει αντλία, μπορεί να την προμηθευτεί απευθείας χωρίς κόστος και χωρίς αναμονή.

Όπως καταγγέλλουν, όμως, ασθενείς οι οποίοι κατέθεσαν τα σχετικά παραστατικά στον ΕΟΠΥΥ, οι αρμόδιοι υπάλληλοι δεν τις έκαναν αποδεκτές. Οι συνταγές, στο μεταξύ, έχουν σύντομη διάρκεια. Κάτι το οποίο σημαίνει ότι κινδυνεύουν άμεσα να λήξουν, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να κληθούν να καλύψουν από την τσέπη τους το κόστος της αντλίας και των αναλώσιμων που έχουν προμηθευτεί.

Έτσι, μια ομολογουμένως θετική πρωτοβουλία του Οργανισμού για τους διαβητικούς τύπου 1 δεν μπορεί να τεθεί σε πραγματική ισχύ, πρόβλημα που μπορεί να επιλύσει  η έκδοση μιας διευκρινιστικής εγκυκλίου προς τα υποκαταστήματα του ΕΟΠΥΥ, για την παράταση των πρώτων αυτών συνταγών.